Culinaire wandelingen

Het Kravaalbos is 80 hectare groot en ligt verscholen op de grens tussen Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen. Het maakte ooit deel uit van het immense Kolenwoud, samen met het Zoniënwoud, het Hallerbos en het Buggenhoutbos. Het bos stond ooit bekend voor de ontginning van kalksteen, en werd daardoor omgedoopt tot Kravaalbos (kravaal betekent steenvallei). De kalksteen die ze uit de grond haalden, werd onder andere gebruikt voor de kathedraal van Antwerpen en de dom van Keulen. Als dat geen leuk weetje is!

In het voorjaar komen menig natuurliefhebbers langs voor een uniek feeëriek tafereel. Dan wordt het grondoppervlak bedekt met kleurrijke voorjaarsbloeiers: witte bosanemonen en paarse hyacinten. Een magisch decor waarin je een bonte specht, een bosuil en – als je gelukt hebt – een ree kan spotten!

Start je Kravaalbos wandelroute bij het authentieke volkscafé Bij Stinne. Anderhalf jaar na het overlijden van de oorspronkelijke eigenares, Clementine Aelbrecht (Stinne voor de vrienden), blazen vijf inwoners van Herdersem de bekende bruine kroeg opnieuw leven in. Ze zetten vooral in op streekproducten, en serveren bijvoorbeeld geen bier van grote brouwerijen. Het volkscafé komt je misschien bekend voor, want het schittert als decor in één van de films van FC De Kampioenen. Met andere woorden, een ideaal afzakkertje! 

Verder hebben we ook goed nieuws voor de fijnproevers! De streek staat ook bekend voor een culinaire Belgische delicatesse: hopscheuten. De scheuten van deze klimplant verschijnen enkel en alleen maar in februari en maart, wat voor een zeer korte oogsttijd zorgt. Bovendien is het een zwaar oogstkarwei: boeren moeten hun handen in de vochtige en koude grond steken om zo de scheuten één voor één te oogsten. Aangezien ze niet talrijk zijn en de kwaliteit ervan snel in het gedrang komt door lichte vorst of een beetje daglicht, zijn ze van onschatbare waarde!

De hopscheuten kan je onderweg proeven bij Brasserie ’t Vertier of Hof den Tuitelaar. ’t Vertier is een mooi gerenoveerde brasserie waar de Vlaamse keuken centraal staat. Hof den Tuitelaar is ooit begonnen als pop-up in (en rond) een oude brouwerij in Meldert (Aalst). Ondertussen wordt het gasthof permanent uitgebaat en is het verbouwd met respect voor zijn historische context. Beiden laten je helemaal tot rust komen, met een hapje en een drankje in de hand natuurlijk!

Scheldeland laat zich van zijn mooiste kant zien in deze wandelroute – met een klein zijsprongetje naar de Vlaamse Ardennen. Je start je tocht in kouterdorpje Munte dat zijn naam te danken heeft aan de Latijnse benaming voor berg: Montem. 

Het dorpsgezicht is beschermd, en zo ook het dorpscafé van meer dan 200 jaar oud. Afspanning Oud Munte was vroeger een rustplek waar zowel paard als ruiter de dorst konden lessen. Onder het motto ‘denk globaal, drink lokaal’ kan je er een schuimende Duvel aan de lippen zetten of een gin van stokerij De Stoop in Merelbeke. Verder kan je er ook gezellig tafelen! In een mum van tijd toveren ze lekkere en bovendien eerlijke Frans-Belgische gerechten op je bord. 

Wanneer je je tocht verderzet, verschijnt het romantische Kasteel Ter Zinkt aan de horizon: een echt middeleeuws waterslot, omgeven door een dubbele slotgracht en uitgerust met een kerker voor misdadigers. Je nadert het volgende kouterdorpje, Baaigem, waar je even kennismaakt met de Vlaamse Ardennen. Uiteindelijk beland je in een bos- en natuurgebied van ongeveer 200 hectare in Merelbeke: de Makegemse Bossen. 

Onderweg zal je ook veel bunkers tegenkomen. Hoezo? De Asselkouter wandelroute bevindt zich gedeeltelijk in de bunkerlinie ‘Bruggenhoofd Gent’, een Belgische verdedigingslinie met meer dan 200 betonnen bunkers. Ze werden (gecamoufleerd) aangelegd in de jaren dertig op een achttal kilometer ten zuiden van Gent wanneer een nieuwe oorlogsdreiging voelbaar werd. Mooi meegenomen!

Scheldeland herbergt duidelijk heel wat interessante, authentieke horecazaken: adem de geschiedenis in terwijl je geniet van een streekbiertje of culinaire delicatessen – en dat allemaal voor, tijdens of na een deugddoende wandeling in het hinterland van rivieren in Scheldeland. Wat heeft een mens nog meer nodig?