Ontmoet 3 markante figuren van de Dendervallei

Plaatsen bezoeken die niet standaard bovenaan het to-do-lijstje staan van de meeste mensen maar daar eigenlijk wel thuishoren: daar is het hem om te doen bij Sam De Bruyn, radiopresentator en blogger van Håndbagage. Dendermonde is zo’n plaats. In het hart van Scheldeland vind je een knap staaltje Unesco-werelderfgoed terug: het Belfort, een eeuwenoud juweeltje dat de Grote Markt de aanblik geeft van een middeleeuws plein. 

Samen met de Lakenhalle vormt hij het stadhuis, een niet te missen duet. Zeker tijdens de zomermaanden, wanneer het stadhuis wordt opgesmukt met kleurrijke bloemen en de elf heraldische vlaggen, is dit monument een streling voor het oog.

Quatre-mains

Niemand is beter geschikt om Sam wegwijs te maken in het Belfort dan Marc, de stadsbeiaardier van Dendermonde. Weinigen kennen hem van zien maar iedereen heeft hem wel al eens bezig gehoord. Vijf verdiepingen hoog bespeelt hij de 49 klokken van de gerestaureerde beiaard uit 1975. Loepzuivere klanken weergalmen over de stad, zelfs als Marc en Sam ‘Altijd is Kortjakje Ziek’ in quatre-mains spelen. Al bijna vijfhonderd jaar genieten de Dendermondenaren van de deuntjes die uit de beiaard weerklinken: het originele klokkenspel dateert namelijk van 1548.

Maar het Belfort houdt niet enkel een beiaard schuil. Elke verdieping van de toren bulkt van de verhalen zoals je zelf kunt merken tijdens een bezoek aan dit monument. Het begint al op de begane grond, in het bezoekerscentrum in de Lakenhalle. Je ontdekt er de diepste geheimen van dit werelderfgoed en reist door de geschiedenis van de stad. Gewapend met een audiogids beklim je de smalle trappen van het Belfort en val je van de ene verbazing in de andere.

Sams volgende halte bevindt zich in Aalst, waar zich het museum stamenei ‘Sjinka Poenka’ bevindt. Sjinka Poenka? Blogger Sam weet echt niet wat hij daarvan mag verwachten. Het blijkt een museum annex kroeg te zijn waar Wim Ghijssels een indrukwekkende verzameling uitstalt. Al dertig jaar lang raapt hij werkelijk alles bijeen wat met de Vlaamse drankcultuur te maken heeft. Honderden glazen, reclameborden, dienbladen, bierviltjes, flipperkasten en flesjes liggen er opgetast. 

De toog heeft meer dan 120 jaar op de teller, erachter hangt een zageman. Daar wil Sam alles over weten. De barman bracht vroeger de zageman in beweging als iemand het te bont maakte aan de toog, legt Wim uit. Tot de zageman weer stilviel had de lastige klant de tijd om zijn pint leeg te drinken en de plaat te poetsen. Zo heeft elk stuk zijn verhaal. Het biermuseum is een verborgen schat, een droom voor elke liefhebber van vintage, antiek en bier.

‘Bier mè schoim’

Rest nog de vraag wat ‘Sjinka Poenka’ betekent. Dat blijkt de Aalsterse variant te zijn van ‘Chakamaka’, ofwel de naam van een denkbeeldig land. De link tussen bier en Aalst is allesbehalve denkbeeldig: de stad stond altijd synoniem voor bier en brouwerijen. Dat wordt duidelijk tijdens de bierwandeling ‘Oilsjt Ajoin en bier mè schoim’. 

Een gids troont je mee naar de Hopmarkt en de woningen van de hophandelaars van weleer. Je ontdekt met andere woorden het rijke bier- en hopverleden van Aalst tijdens een stadswandeling en houd tussendoor halt om te proeven van enkele lokale biertjes: het bierverleden leeft immers verder in de Ginderachter Tripel, de Père Glorieux, Macharius, Smitteletha, Saison du Lucien, Ondineke, Jan de Lichte of de Cuvée Angelique: een voor een bieren gebrouwen door lokale brouwerijen.

Blogger Glenn wil met zijn blog Reistebrij ook de minder gekende citytripsteden in beeld brengen dus zette hij koers naar Ninove. Daar wordt hij opgewacht door belleman Hans Van Laethem, uitgedost in een historisch kostuum in de groene stadskleuren. 'Welkom, Reeeeeeeeeistebrij', klinkt het oorverdovend. Vroeger was zo'n belleman de officiële boodschapper van allerlei nieuwtjes uit de stad, een sprekende krant zeg maar. Nu is hij een levend stukje folklore, iemand die zijn stad in een goed daglicht wil stellen omdat hij houdt van Ninove, zo legt hij het zelf uit en dat is in zijn geval niet gelogen: Van Laethem won al meerdere kampioenschappen voor bellemannen.

Stadsreuzen

Samen met stadsgids Danny neemt de belleman Glenn op sleeptouw in Ninove. Ze voeren hem eerst naar de kapel van het hospitaal dat in 1763 werd opgetrokken in barok- en rococostijl. Het hospitaal zelf is verdwenen maar de kapel is bewaard én beschermd. Tussen de Ninoofse stadsreuzen vind je er de toeristische dienst terug die nog meer bezoekerstips prijsgeeft zoals de Koepoort. 

Wortelkrabbers

In de 14e eeuw was Ninove immers omwald en kwam je er enkel binnen via een van de vier stadspoorten. Drie ervan zijn afgebroken, enkel de Koepoort overleefde de sloophamer. Gelukkig maar: het monument is vierhonderd jaar oud en opgetrokken uit zandsteen uit de groeven van Geraardsbergen. De Ninovieters hebben hier een van hun spotnamen verzameld: de Wortelkrabbers. 

Toen Aalst en Ninove vroeger wel eens een robbertje uitvochten met elkaar, stonden de Aalstenaars plots voor de Koepoort. De poortwachter was totaal verrast en wilde de stadspoort sluiten. Probleem: hij was zijn sleutel kwijtgespeeld. Daarom greep hij naar een wortel waarmee hij de poort vergrendelde… Tot er een ezel langs kwam die de wortel binnenspeelde en de stadspoort wagenwijd openstond voor de vijand.

Dé barokkerk van Vlaanderen

De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk, ofwel de Abdijkerk, is een van de grootste barokkerken in Vlaanderen en een monument waar ze tot in het buitenland lichtjes jaloers op zijn: het is een van de mooiste exemplaren van Europa, misschien wel van de wereld? Barok is groots, indrukwekkend en triomfantelijk en nodigt je dan ook uit om binnen een kijkje te nemen. Hoge zware zuilen flankeren de middenbeuk. In het hart van de kerk vind je het reliekschrijn, een eikenhouten kistje waarin de relikwieën van paus Cornelius worden bewaard. De kist zit verpakt in zilver en koper. Alle afbeeldingen op het zilverwerk zijn er via de achterkant ingebeiteld in spiegelschrift. Een meesterwerkje.