Hop, wandelen in het Kravaalbos!

Soms schitteren onontdekte parels het mooist. En dat is met het Kravaalbos niet anders. Lang bleef dit domein verscholen voor het grote publiek, wellicht door z’n ligging op de rand van twee provincies. Dat gaf de natuur de kans om eigenzinnig te ontwikkelen tot een ecologisch waardevol juweeltje. 

Voor wandelende meerwaardezoekers

Vandaag komt het Kravaalbos mooi tot z’n recht voor wandelende meerwaardezoekers. Duik in de geschiedenis van de hop, die hier eeuwenlang intensief werd geteeld. Wandel op het ritme van de Molenbeek. Aanschouw het prachtige tapijt van paarse hyacinten in volle bloei. En hoor het geluid van klokken uit het moeras klinken. Goed, dat laatste leggen we je nog uit. 

Je bent dus gewaarschuwd: in het Kravaalbos is een heleboel te ontdekken. Hof te Putte – een gesloten hoeve langs het wandelpad – was ooit eigendom van de Abdij van Affligem en was een spil in de bloeiende zandwinningsindustrie. 

(H)op de stroom van de Molenbeek

Ietsje verder stroomt de Molenbeek tussen rijkelijk begroeide oevers. Vandaag zwemt de vis weer veelvuldig in de beek – en dat was tien jaar geleden wel iets anders. Het mooiste bewijs dat slim natuurbehoud écht vruchten afwerpt. 

Kijk, daar heb je ze: de hopvelden. Tenminste, eentje dat moedig standhoudt. Vroeger was hop het dominante gewas. Wist je dat deze streek op een bepaald moment in de geschiedenis verantwoordelijk was voor maar liefst één derde van de wereldwijde hopteelt? Tot vandaag leeft die traditie hier verder, onder de vorm van een jaarlijks evenement: De Pikkeling.
 

Dorpjes waar je wilt blijven hangen

Het is natuurlijk niet al natuur wat hier de klok slaat. Ook gezellige dorpjes, zoals het mooie Meldert, kom je hier tegen. Deze Aalsterse deelgemeente ontstond in de tijd toen de zandgroeves in de regio volop draaiden. De monniken uit Affligem trokken een kerk op – de Sint-Walburgakerk – om de toenemende bevolking te kunnen bedienen. Even ronddwalen in dit leuke dorp kan zeker geen kwaad!

Wie weet beland je wel in Brasserie ’t Vertier. Deze stijlvolle brasserie heeft z’n klassiekers geweldig onder de knie. Hier eet je heerlijke, smakelijke én kraakverse gerechten tegen een eerlijk prijsje. Maar gewoon iets drinken kan evenzeer.

Zandwinning, natuur en water

Weer op weg, dan! Je komt voorbij enkele lege zandwinningsputten die niet langer toegankelijk zijn voor het publiek, maar wél mooi tonen hoe groots de industrie hier vroeger was. Wist je trouwens dat er hier haaientanden gevonden zijn? En een nautilus lamarcki – een speciale inktvis? Vroeger kwam de zee gewoon tot in Meldert gespoeld. Eeuwen later vindt men daar nog de restanten van.

Deze putten zijn niet de enige die je op je pad ontdekt. Waar ooit een van de belangrijkste groeves van Meldert lag, fonkelt nu het heldere water van een grote vijver. Eerst was dit moerasgebied, maar in 1962 werd een beek afgedamd en stroomde de groeve vol.

Klokken in het moeras? Jazeker…

Uit deze vijver kan je overigens ook klokkengeluid horen opstijgen. Maar wél alleen op kerstavond. Dat zit zo: de sage van de Klokkeputten vertelt ons dat Franse soldaten na de Franse revolutie de klokken van Meldert meenamen om er wapentuig van te maken. 

Toen ze rustten in een herberg, voerde de herbergier hen dronken. De plaatselijke pastoor trommelde enkele vrienden op om de klokken terug te bemachtigen – en dat lukte! Tot door een onvoorzichtigheid hun kar – mét de klokken erop – pardoes in het moeras belandde. Weg klokken, hallo legende!

De kers op de taart: Bij Stinne en Hof den Tuitelaar

Legendes: dáár krijgt een mens al eens dorst van. En kijk, je bent zowaar op het einde van je wandelroute gearriveerd. Afsluiten doe je Bij Stinne, een authentiek en typisch cafeetje dat op alle niveaus verrast.

Het interieur van Bij Stinne dateert van uit grootmoeders tijd. En dat is niet toevallig. Toen de vorige uitbaatster stierf, hielden de huidige eigenaars – enkele vrienden die samen de investering waagden – het interieur in ere. Proef de lekkerste streekbiertjes van de eigenzinnige menukaart. En roep: “Hé, herken ik het hier niet als dat café uit de derde Kampioenenfilm?”

Ben je met kinderen op stap? Dan is Hof den Tuitelaar een waar paradijsje om na te genieten terwijl de kinderen ravotten in de grote tuin.